Addenda i corrigenda
Po publikacji artykułu lub książki często przychodzi moment, w którem orientuję się, że pominąłem jakiś, może mało istotny w świetle całej pracy, ale jednak wart odnotowania szczegół. Niekiedy też trafiam po prostu na błąd, lub też udaje mi się odnaleźć nową informację lub materiał. Stąd, chcąc być uczciwy wobec innych badaczy, publikuję poniższe wyliczenie, zawierające tego rodzaju „addenda i corrigenda”, czyli właśnie uzupełnienia i poprawki.
30 lat Śląskiej Jesieni Gitarowej [2016]
Podpis pod zdjęciem na stronie 46 zawiera błędne nazwisko: nie Štěpán Rak, a Waldemar Zaborski.
W spisie członków jury na stronie 272 powinno znaleźć się dodatkowo nazwisko Marka Pasiecznego.
Adam Franciszek Epler (1902–1940) – zapomniany muzyk międzywojennego Lwowa [2020]
W pierwszym akapicie po fragmencie „Jednocześnie nie ma o nim wzmianki w praktycznie żadnej powojennej publikacji” powinno znaleźć się odniesienie do książek Tomasza Lerskiego w tym tej zatytułowanej Syrena Record: pierwsza polska wytwórnia fonograficzna 1904–1939, w której na stronie 624 znajduje się b. krótki biogram Eplera zwieńczony zdaniem „Brak bardziej precyzyjnych o nim informacji”. Wzmianki o orkiestrze mandolinowej prowadzonej przez Eplera znaleźć można także w publikacjach Piotra Dahliga (Tradycje muzyczne a ich przemiany, s. 513) oraz Ewy Nideckiej (Twórczość polskich kompozytorów Lwowa a ukraińska szkoła kompozytorska, s. 103).
Informacje w części „Muzyka lutniowa” uzupełnione i poprawione zostały w artykule Polska muzyka lutniowa na falach Polskiego Radia Lwów. Współpraca Marii Szczepańskiej i Adama Franciszka Eplera.
Panorama polskich koncertów gitarowych [2020]
W artykule, przez zwykłe przeoczenie, pominięto dwa koncerty gitarowe polsko-greckiego kompozytora i gitarzysty Odysseasa Konstantinopoulosa (urodzonego w Polsce w greckiej rodzinie): Concerto No. 1 „Epistrofi” na gitarę i orkiestrę oraz Concerto No. 2 na dwie gitary i orkiestrę.
W momencie publikacji artykułu nie były mi znane także koncerty:
Bartłomiej Budzyński – Koncert podwójny na gitarę, klawesyn i orkiestrę smyczkową (1989)
Mateusz Jarosz – Koncert na orkiestrę i gitarę (1997)
Janusz Sochacki – Concertino na gitarę, orkiestrę smyczkową, rożek angielski, marimbę, gongi jawajskie, dzwony rurowe i gran cassa (2005);
Andrzej Karałow – Last Planet na gitarę i orkiestrę smyczkową (2010);
Wojciech Łyko – Fantazja na orkiestrę symfoniczną i gitarę klasyczną.
Gitara w twórczości Edwarda Bogusławskiego [2021]
W dacie prawykonania Trio per flauto, oboe e chitarra podana została błędna data roczna: 1971 zamiast 1972 roku (=3 maja 1972 roku).
Przywołując literaturę przedmiotu podejmującą zagadnienie utworów gitarowych Bogusławskiego nie odnotowano analizy Concerto per chitara e orchestra zawartej na łamach pracy Jolanty Bauman-Szulakowskiej zatytułowanej Śląskie intermundia. Muzyka instrumentalna na Śląsku w latach 1945–1995 (s. 123–124).
Polskie druki muzyczne z udziałem gitary wydane w latach 1901–1939 [2022]
Udało się odnaleźć 151. druk, autorstwa Hersza Pomeranca, który powinien się znaleźć pod numerem 56, przed podpunktem 1a: № 7. CHOPIN Fryderyk – Dwa preludia (Deux préludes), Op. 28 Nr 6, Op. 28 Nr. 7 [na dwie mandoliny, mandolę i gitarę 6-cio lub 7-mio strunową], zachowany w archiwum Jolanty i Stanisława Bortkiewiczów w Willi Muszka, sygn. N012 (jedynie partia mandoliny I i mandoli).
Gitara angielska w polskiej kulturze muzycznej przełomu XVIII i XIX wieku [2022]
Na stronie 75 zdanie „[…] a historyk Stanisław Estreicher, wydając wspomnienia autorstwa Ambrożego Grabowskiego, w jednym z przypisów zestawił brzmienie […]” powinno brzmieć „[…] a historyk Ambroży Grabowski w swych wspomnieniach zestawił brzmienie […]”.
Motywy ukraińskie w polskiej muzyce gitarowej XIX wieku [2022]
Wyliczenie XX-wiecznych utworów polskich zawierających motywy ukraińskie powinno zawierać jeszcze jeden utwór – kompozycję Aleksandra Tansmana zatytułowaną Dumka, będącą częścią pierwszej wersji Suity in modo polonico z 1962 roku.
Jan Edmund Jurkowski jako kompozytor na tle innych komponujących gitarzystów w Polsce po 1944 roku [2022]
Wymieniając polskich kompozytorów-gitarzystów, którzy tworzyli przed Jurkowskim, ominąłem nazwisko Bronisława Steina, którego miniatura Zegarynka ukazała się w 1968 roku w zbiorze Moja gitara. 75 melodii w łatwym układzie na gitarę Józefa Powroźniaka.
Nazwisko Andrzeja Wendlanda (i jego kompozycja Dwa impromptus) powinno znaleźć się na stronach 85–86 obok nazwisk Rabińskiego, Woźnego, Budzyńskiego i Smorawińskiego.
Polska muzyka lutniowa na falach Polskiego Radia Lwów. Współpraca Marii Szczepańskiej i Adama Franciszka Eplera [2023]
Tabulatura Renè Millerana pochodzi z ok. 1690 roku, a nie z 1725 roku (błędną datę zaczerpnąłem z opracowania Henryka Opieńskiego).
J.K. Mertz to nie Johann Kaspar, a Joseph Kaspar.